Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς

Πριν λίγους μήνες έγραφα για το γεγονός ότι άφησα τη δουλειά μου σε περίοδο κρίσης για να κολυμπήσω στα θολά νερά της ανεργίας.

Και πολύ καλά έκανα!

Μπορεί οικονομικά να μην είναι ό,τι καλύτερο και πολλές φορές -ειδικά όταν κάποιοι βολεψάκιδες σου λένε “μα γιατί έφυγες από τη δουλειά σου;”- να σε πιάνει μια ανασφάλεια αλλά τελικά είναι πολύ καλύτερο από το να κάθεσαι και να τουμπεκιάζεσαι σε μια δουλειά που δεν σε πληρώνει, σε αλλοτριώνει και σου χαλάει καθημερινά την ψυχολογία.

Μπορεί την επαγγελματική μου καθαρά κλίση να μην την βρήκα αλλά ανακάλυψα μερικά χαρίσματα που τελικά τυγχάνουν της εκτίμησης αρκετών ανθρώπων! Και σε διεθνές μάλιστα επίπεδο. Θα γίνω παρακάτω πιο σαφής.

Ψάχνοντας μία διέξοδο από το τέλμα στο οποίο είχα βρεθεί έκανα αίτηση για ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα δια βίου μάθησης. Μαζί με την αίτηση άνοιξα μια πόρτα προς τον κόσμο, τον μέσα και τον έξω. Επιλέχθηκα και ταξίδεψα μαζί με 18 άλλους ξεχωριστούς ανθρώπους σε μία πολύ κοντινή χώρα, την Ιταλία, έμαθα ιταλικά, γνώρισα ανθρώπους που δεν θα γνώριζα υπό άλλες συνθήκες και νέους ανθρώπους σαν κι εμένα που έχουμε τα ίδια προβλήματα αλλά και την ίδια θέληση να πετύχουμε την υπέρβαση.

Για το πρόγραμμα θα γράψω αναλυτικά κάποια άλλη στιγμή. Αυτό όμως που μου έμεινε είναι η αίσθηση των ανοιχτών οριζόντων. Δεν έτρεχα τζάμπα από 7 χρονών στα φροντιστήρια για να μάθω 2 ξένες γλώσσες. Δεν πάλεψα άδικα 5 χρόνια να πάρω πτυχίο. Δεν πάει στράφι το χαμόγελο που θεωρώ πως κάθε άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να χαρίζει στον διπλανό του, μόνο και μόνο για λόγους αισθητικής!

Γιατί εμένα αυτά είναι τα ταλέντα μου! Μαθαίνω εύκολα ξένες γλώσσες, γιατί μου αρέσει να επικοινωνώ. Και θα χρησιμοποιήσω όλες τις γλώσσες (6 τον αριθμό πλέον) που ξέρω είτε λίγο είτε πολύ προκειμένου να το καταφέρω. Χαμογελώ σε όλους -ανεξαρτήτως διάθεσης- κι αν μου χαμογελάσουν κι αυτοί θα τους πω και καλημέρα. Είμαι ανοιχτή με τους ανθρώπους κι όσο μεγαλώνω προσπαθώ να μην είμαι επικριτική και να τους προσεγγίζω. Αν όμως οι άλλοι παρά τις όποιες προσπάθειες παραμείνουν ξινοί, στρυφνοί και χορηγοί αρνητικής ενέργειας έχω την δύναμη να τους διαγράφω έτσι απλά από τη ζωή μου. Θεωρώ τον εαυτό μου ευγενικό, προσπαθώ να μην κάνω στους άλλους και στο περιβάλλον μου αυτό που δεν θα ήθελα να βιώνω. Αν μάθω να ακούω και περισσότερο από όσο μιλάω νομίζω ότι θα είμαι πολύ ευχαριστημένη από τον εαυτό μου.

Είναι νομίζω πλέον στο χέρι μου να κυνηγήσω τη ζωή που ονειρεύομαι. Και μην ξανακούσω μαλακίες για κρίση. Τελεία και παύλα.-