Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας σου λέει. Ημέρα που οι γυναίκες γιορτάζουν τη
χειραφέτησή τους, την διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων, την κατοχύρωση του
δικαιώματος ψήφου. Όλα ξεκίνησαν από μια διαμαρτυρία εργατριών το 1857 αλλά αν
και πέρασαν πάνω από 150 χρόνια και παρά τις γιορτές και τις παράτες για τις εργάτριες
δεν νομίζω να άλλαξε και τίποτα προς το καλύτερο. Για όλες μας.
Το γεγονός ότι αποκτήσαμε δικαίωμα ψήφου δεν έφερε καμία καλύτερη
κυβέρνηση, δεν πάταξε την πολιτική διαφθορά, δεν νοικοκύρεψε –όπως θα περίμενε
κανείς από γυναίκες- την οικονομία ούτε κατάργησε τις κοινωνικές ανισότητες.
Το γεγονός πως μπορούμε να κάνουμε όποια δουλειά θέλουμε δεν
πάει να πει πως θα βρούμε τη δουλειά που θέλουμε. Επιπλέον πρέπει να
αποδεικνύουμε συνεχώς πως είμαστε ίσες και καλύτερες από τους άντρες με
αποτέλεσμα να γεμίζουμε άγχη, νευρώσεις και υστερίες. Επιπλέον δεν φτάνει που
δουλεύουμε, όπως και οι άντρες βέβαια, σαν τα σκυλιά και μετά πρέπει να μαγειρέψουμε,
να καθαρίσουμε, να είμαστε καλές και στοργικές μητέρες κι ο άλλος το βράδυ να
θέλει να έχει και τη Ξαβιέρα Χολάντερ στο κρεβάτι του. Ωραία χειραφέτηση!
Μπορούμε πλέον να πάρουμε διαζύγιο, να διεκδικήσουμε
περιουσιακά στοιχεία στοιχεία του πρώην αν μας χωρίσει εκείνος και να φέρουμε
στον κόσμο τα παιδιά μας μόνες μας χωρίς κοινωνικό στίγμα. Και εσένα τώρα
λατρεμένη σουφραζέτα αυτό σου φαίνεται υγιές;
Ουσιαστικά μεταφράσαμε την ανθρώπινη σχέση σε χρήμα, ενώ οι
άντρες άλλαξαν το «Με τον παρά μου γαμώ
και την κυρά μου» με το «Με τον παρά μου γαμώ και όποια να ‘ναι»! Στην πραγματικότητα οι πραγματικά κακοποιημένες, βασανισμένες, καταπιεσμένες γυναίκες μετά από 150 ημέρες
γυναίκας βρίσκονται στην ίδια και ίσως χειρότερη θέση με τότε γιατί πλέον
βλέπουν και ζηλεύουν το στρεβλό είδωλο μιας χωρισμένης σαραντάρας του δυτικού
κόσμου στο Sex and the City.
Για το λόγο αυτό σας παρακαλώ μην ακούω αηδίες. Βγάλαμε τα ματάκια
μας με τα ίδια μας τα χέρια και γιορτάζουμε κιόλας γι’ αυτό… Σαν τους πανηγυρικούς
του Παπανδρέου ένα πράγμα…
Love
Katerina
XXX
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου