Ο τέλειος άντρας

Κάποτε, αρχές της δεκαετίας του '00 είχε βγάλει η λαϊκή αοιδός Καιτούλα-γαβ- Γαρμπή ένα τραγουδάκι που λεγόταν “Αυτό το κάτι που θέλω”. Η κάθε 20something γκομενίτσα ταυτίστηκε, θεωρώντας πολύ IN, ΚΛΙΚ και DIVA να μην την ικανοποιεί τίποτα και να είναι η δύσκολη γκόμενα που απορρίπτει τους πάντες αλλά στις δύσκολες στιγμές πέφτει στην αγκαλιά του εκάστοτε μπανάλ τύπου -που θα έκραζε υπό άλλες συνθήκες- ένεκα η ανάγκη.

Ο ένας είχε πολύ τρίχα. Ο άλλος πολύ λίγη.

Ο ένας ήταν λαϊκός. Ο άλλος κουλτουροπαράξενος.

Ο ένας γεματούλης. Ο άλλος πολύ νάρκισσος.

Ο ένας πολύ άστατος. Ο άλλος too available.

Ε είδαν και αποείδαν τα αγόρια και μας έριξαν ένα φτύσιμο που ήταν όλο δικό μας. Και μείναμε να κλαίμε τις μοίρες μας για το κακό που μας βρήκε και πού πήγαν όλοι οι άντρες.

Μανίτσα μου! Δεν πήγαν πουθενά! Εσύ τόσο καιρό τους τα έχεις κάνει ούμπαλα με την αλλοπροσαλλοσύνη σου και αποφάσισε να σε γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι και σίγουρα δεν θα δεις ποτέ το εν λόγω σημείο του σώματός του γιατί συμπίπτει με εκείνο που του το είχες κάνει τσουρέκι last year.

Και τώρα τι κάνω;

Έλα ντε. Γιατί όσο μεγαλώνεις τόσο πιο σπασαρχίδω γίνεσαι και τόσο πιο δύσκολα βρίσκεις αυτό-το-κάτι-που-θέλεις-που-θα-σε-κάνει-σα-τρελή-να-τον-θέλεις. Βέβαια

ο Μπόμπος που μέχρι χτες έφτυνες, αν σε φτύσει αυτός μεταμορφώνεται αυτοστιγμεί και παραχρήμα σε διασταύρωση Brad Pitt, Johnny Dep και Σάκη Ρουβά.

Τι θέλουμε που να πάρει ο διάολος εμείς οι γυναίκες; Μπορεί κάποιος να μας βγάλει από το ψυχολογικό αδιέξοδο που μας έριξε το ρημαδοSexandtheCity με τις ιστορίες τύπου Mr Big;

Τον αγαπώ

Katerina

XXX