Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Σταμάτα την κλάψα!


Εδώ και δύο χρόνια από τότε που το ΠΑΣΟΚ μπήκε και πάλι στη ζωή μας και διευρύναμε τον πνευματικό μας ορίζοντα μαθαίνοντας τόσες νέες λέξεις όπως Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, spread, CDS κ.λ.π έχει χορτάσει σε σημείο αηδίας η ψυχή μου κλάψα.

Κλάψα που πλέον δε μπορεί κάθε κουκλίτσα να πάρει τα Moschino της, κλάψα του κάγκουρα που του πήραν την Porche, κλάψα του κάθε νέου ανθρώπου που έμεινε άνεργος και αυτός ίσως έχει σοβαρότερους λόγους να μεμψιμοιρεί, ωστόσο όλο αυτό δεν οδηγεί πουθενά.

Έκοψα σε μεγάλο βαθμό τις οδούς επικοινωνίας με φορείς κλάψας γιατί δεν αντέχω άλλο. Τα προηγούμενα χρόνια έπεφτα να κοιμηθώ κι έκλαιγα για το απλήρωτο ενοίκιο, το απλήρωτο ρεύμα, τις τρέχουσες υποχρεώσεις και τα καθόλου ερχόμενα χρήματα που έτρεχαν μεν αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση από μένα.

Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά το να κάθεσαι να κλαις είναι τουλάχιστον pathetic. Σήκω πάνω και πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου. Βρες ψυχικά αποθέματα από το αναθεματισμένο ένστικτο της αυτοσυντήρησης και απελευθέρωσε τον εαυτό σου από ό,τι τον κρατά δέσμιο της στεναχώριας.

Ακούγεται ίσως λίγο αναίσθητο από την πλευρά μου αλλά όλοι οι άνθρωποι που ξέρω και δεν έχουν δουλειά και κλαίγονται γι' αυτό, φέρουν σοβαρό μερίδιο ευθύνης για την κατάστασή τους. Θα πω την κλασική ατάκα του Έλληνα που θέλει να κάθεται σε μια καρέκλα και να ξύνεται αλλά είναι δυστυχώς πέρα για πέρα αλήθεια. Όχι ρε φίλε, δε μπορεί να έχεις τελειώσει μετά βίας ένα λύκειο να μην έχεις κανένα άλλο τυπικό προσόν ή προϋπηρεσία και να θες να σε κάνουν διευθυντή! Δεν μπορεί να είσαι απόφοιτος πανεπιστημίου με 8 μεταπτυχιακά και να θες να βρεις μια ψιλοδουλίτσα γραμματέα. Μη πας καν στο interview, δεν θα σε πάρουν στο λέω.

Αυτό που θέλω να πω είναι πως πρέπει να ψάξουμε με σοβαρότητα μέσα μας και με αντικειμενικότητα να θεσπίσουμε επαγγελματικούς στόχους ανάλογα με τα προσόντα και τις γνώσεις μας. Αν δούμε πως εδώ δεν βρίσκουμε δουλειά (π.χ ο προαναφερθείς απόφοιτος-συλλέκτης πτυχίων) δεν είναι και τόσο τραγικό να φύγεις από τη χώρα. Δεν θα πας έξω να είσαι ο Φούντας στο σταθμό του Μονάχου με το Βασιλάκη Καίλα. ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ. Η φύση σε προίκισε ώστε να μπορείς να το κάνεις.

Αλλά σε παρακαλώ σταμάτα την κλάψα και get a life το κέρατό μου!

Katerina xxx