Καψίματος συνέχεια...

Είχαμε αναφερθεί στην προηγούμενη ανάρτηση στο λεγόμενο κάψιμο ήτοι πιώμα μέχρι να μην βλέπεις τι χρώμα είναι το πάτωμα στο οποίο έχεις κολλήσει τα μούτρα σου καθώς σέρνεσαι. Αφήσαμε ωστόσο εκτός δύο κατηγορίες ζωτικής σημασίας: Αυτή του καιόμενου mainstreamά και του εναλλακτικούλη-hipster.

Το κάψιμο του mainstream: o mainstream μποιάζει στον τρέντουλα με τη διαφορά ότι δεν είναι τόσο ποζεράς ή δεν έχει τόσο χρήσιμους φίλους στη νύχτα. Θα πάει στο Ladose, στο Elvis και γενικά στα καταστήματα της Βαλαωρίτου πλην του Partisan, του Woodstock και των 90 μοιρών με σημείο τομής το Monroe στην Ερμού. Θα πίνει Cuba libre το καλοκαίρι, για το χειμώνα δεν δίνω όρκο. Θα καταλήξει αργά ή γρήγορα στο Ξένα – Διάφορα όπου κάποιος χαζοχαρούμενος φίλος που προφανώς ακόμα νοσταλγεί την πενθήμερη θα προτείνει να πίνουν random σφηνάκια μέχρι να γίνουν κουδούνια. Το ξημέρωμα θα βρει το φίλο μου το Γιώργο να τον μαζεύει από τα σκαμπώ της Βέσπας αφού τον έχει ταϊσει κρέπες και τοστ που όμως τον έφεραν ένα βήμα πιο κοντά στο Μορφέα... Εναλλακτικά να χαμουρεύεται με την πιο άσχημη γκόμενα του Κοράλ.

Το κάψιμο του εναλλακτικούλη: Ο εναλλακτικούλης δεν καίγεται... Φιλοσοφεί. Φορά τα μαύρα, κοκκάλινα, χοντρά γυαλιά του, στρίβει το μουστάκι του ή χαϊδεύει το γένι του και ενίοτε μπορεί να καπνίζει και πίπα αλλά σίγουρα θα λέει πίπες. Ξεκινά στο De facto στην Παύλου Μελά με ένα κονιάκ αναλύοντας την τελευταία δημιουργική φάση του Φασμπίντερ. Θα συνεχίσει προς Ζεύξιδος και Pasta Flora darling όπου θα ακούσει σουηδική ποπ βουτώντας ζαχαρωτά στο Bloody Mary του, γιατί είπαμε είναι εναλλακτικός! Από εναλλακτικούλιδες αποτελείται η δεύτερη φουρνιά ποτών που σκάει μύτη στο Λούκι Λουκ εν είδη άφτερ. (Η πρώτη για όποιον ξέχασε είναι οι ροκάδες που παν εκεί για αρχή). Το ξημέρωμα θα τους βρει ελαφρώς κομμάτια στο Berlin (όλοι δρόμοι οδηγούν αργά ή γρήγορα στο Berlin) να κουνούν το κεφάλι υποτιμητικά σε όποιον μη δικό τους περνά. Για πρωινό θα φάνε κρουασάν βουτύρου με μαρμελάδα bon maman.

Bonus track: Το κάψιμο μετά τα 45 στην Ανατολική Θεσσαλονίκη: Πρόσφατα υπέπεσε στην αντίληψή μου -γιατί μη ξεχνιόμαστε μπορεί να έχω πάντα δίκιο αλλά όσο ζω μαθαίνω- μία ακόμα κατηγορία καψίματος και είναι αυτή του over 45. Οι κλασσικοί 45something είναι συνήθως χωρισμένοι. Θα βγουν για να γιορτάσουν για 1983 φορά την ελευθερία τους, την οποία θα εξαργυρώσουν σε γαρίφαλα στο μπούστο της τραγουδίστριας. Δεν πάνε στα κλασσικά μπουζουξίδικα διότι δεν μπορούν το στριμωξίδι, λένε, θέλουν να είναι ανάμεσα σε σχετικά γνωστούς, λένε, και γιατί δεν μπορούν την πολλή φασαρία, λένε, θέλουν να μιλάνε, λένε, με την πιο κοντινή λουλουδού -σερβιτόρα -τραγουδίστρια λέω. Θα ξεκινήσουν πολύ σικ στο 48 (πρώην Ανατόλια), θα κάνουν μια περασιά από του Φώντα (Αυλός και Domus), θα μπουν στο Boheme αλλά δεν θα έχει κόσμο αλλά θα τους έχει δει η Γεωργία οπότε θα πρέπει να κάτσουν και θα καταλήξουν στο Insieme να κλαιν τη μοίρα τους και να ορκίζονται πως τη δεύτερη φορά δεν θα ξαναγαπήσουν – ελληνίδα- γιατί με τις υπόλοιπες είναι πολύ ανεκτικοί και θεωρούν πως βοηθούν στην σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδας-Ουκρανίας. Όταν αργάμιση κλείσει το μαγαζί θα πάνε στο ελληνάδικο λίγο παραδίπλα με την ρωσοουκρανοαλβανική ομήγυρη και θα καταλήξουν στο απέναντι πατσατζίδικο για σούπα και μανούρι.

Όπως έχετε καταλάβει στη Θεσσαλονίκη υπάρχει χώρος για όλους. Καλή διάθεση να υπάρχει και το αλκοόλ ρέει άφθονο. Όποιος έχει να προτείνει κατηγορία ή αν πιστεύει πως παρέλειψα κάτι θα επιθυμούσα να μου το επισημάνει ώστε να κάνω την απαραίτητη έρευνα κι όταν μου περάσει το hangover θα γράψω σχετικά.

Love

Katerina XXX