Και να 'μαι πάλι εδώ ζωντανός...

...όπως θα έλεγε ο Γιάννης Αγγελάκας το 1996 οπότε και κυκλοφόρησε το "Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι" το οποίο ήταν το δεύτερο CD που αγόρασα από τον αγαπητό δισκοπώλη στην οδό Ανατολικής Θράκης στην Τούμπα από όπου κρατάει κι η σκούφια μου. Το πρώτο ήταν το "Bridges to Babylon" αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...
Και να 'μαι πάλι εδώ ζωντανός. Η τελευταία ανάρτηση σε αυτό το ιστολόγιο ήταν πριν 1,5 περίπου χρόνο λίγο αφότου ήρθα στις Σέρρες.
Σε 1,5 χρόνο έχασα τον εαυτό μου. Την full of joy γυναίκα που είχε ως μότο "Ο,τι βρέξει ας κατεβάσει". Κέρδισα περίπου δύο χρόνια εργασιακής εμπειρίας, ένσημα και κοινωνική ασφάλιση.



Αποφάσισα να φύγω για να περισώσω την Κατερίνα. Ό,τι τέλος πάντων είχε μείνει από εκείνη.
Εκείνη που δεν φοβόταν. Δεν καθόταν στα αυγά της. Που έκλαιγε από συγκίνηση για έναν παππού όταν μιλούσε για την πεθαμένη γυναίκα του. Που αγαπούσε τη ζωή και τους ανθρώπους.
Δυστυχώς ο επαρχιωτικός υλισμός με συμπαρέσυρε κάνοντας με αρνητική, φοβισμένη και εντελώς αξιοθρήνητη. Πολλοί με κοιτούν περίεργα όταν τους λέω πως δεν έχω βρει κάποια άλλη δουλεια κι όμως φεύγω από αυτήν που έχω τώρα. Όμως δεν πάει άλλο.
Τέλος. Φεύγω και συνεχίζω την τρελή μου κούρσα στο άπειρο...
Γιατί δεν έχω δυο ζωές...